عطرِ حــرمِ یــار

تا خیـمه‌ی تقـرّب تــو پــر کشـــیده ایــم

تــو نــور محــض و مــا ز تبار سپیده ایم

آقـــا اگر مَصارِعُ عُشّــاق » کربلاست

در عــاشقــی به منــزل آخــر رسیده ایم

با عطـر سیـــب پیرهنت مست می شویــم

شیـــدائی قبیله‌ی عشـــق و عقیـــده ایم

دل بـر شکــوه جنــت الاعلی نبســته ایم

وقـتی بهشـــت را به نگــاه تــــو دیده ایم

در بذل جـــان به راه تو مشــتاق تر زِ هم

عشــق تو را به قیمت جان ها خریده ایم

لب تشــنه ایم و در صف پیکار می‌رویم

وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده ایم

کی دست می‌کشیم از این طوف عاشقی؟

با آنکه صــد جراحت شمشیر دیده ایم

جـان می‌دهیم و یک سر مویت نمی‌دهیم

در کــربلا حماسه‌ی عشـق آفریده ایم

هفتاد و دو صحیفه‌ی با خون نوشته ایم

هفتاد و دو کتیبه‌ی در خون تپیده ایم 

در جســـم ما هنــوز تب جانفشانی است

هَل مِن مُعِین» بی کسی ات را شنیده ایم

خورشید نیزه ها شدی و در هوای تـــو

بر روی نیــزه مثل ســـتاره دمیــده ایم
یوسف رحیمی»